بشری

درباره نزول قرآن در شب قدر چند قول وجود دارد:
1ـ اين‏كه آغاز نزول قرآن شب قدر بوده است؛ 2ـ اين‏كه تمام قرآن در شب قدر به آسمان دنيا نازل شده و سپس به تدريج در طى 23 سال بر پيامبر(ص) نازل شده است؛ 3ـ اين‏كه نزول واقعى تمام قرآن بر پيامبر(ص) در شب قدر بوده و سپس در طى بيست و سه سال نزول تدريجى داشته است. درباره اين‏كه نزول قرآن قبل يا بعد از بعثت بوده است، آنچه به طور مسلم مى‏توان گفت اين است كه اولين نزول تدريجى قرآن با انگيزش و بعثت پيامبر(ص) قرين بوده است و با نزول نخستين آيات سوره «علق» آن حضرت به رسالت مبعوث گرديده ‏اند و سپس ديگر آيات نازل شده است. امّا درباره نزول دفعى آن به طور قاطع نمیتوان سخنى گفت.لکن از آنجا که وحي رسالي بعد از بعثت مفهوم دارد,مي توان گفت که بعد از بعثت بوده است.
درباره كيفيت نزول قرآن، دو گونه آيات را میتوان دسته‏ بندى كرد:
1.آياتى كه بر نزول قرآن در شب قدر و ماه رمضان دلالت دارد؛
مانند آيه 185 سوره «بقره»، آيه 3 سوره «دخان» و آيه 1 سوره «قدر».
2.آياتى كه بر نزول تدريجى قرآن در طول 20 تا 23 سال دلالت دارد؛
مانند آيه 106 سوره «اسراء» و آيه 32 سوره «فرقان». در اينجا ممكن است سؤال شود: چگونه بين اين دو طايفه از آيات را جمع كنيم و زمان بعثت با قول نزول قرآن در شب قدر چگونه قابل جمع است؟

صفحات: 1· 2